Sosial mediada rəqabət pozuntusu: onlayn təhqir və qara piar

Şirkətlərin qanunverici və ya icraedici orqanlara təsir edərək özlərinə xüsusi güzəştlər əldə etməsi bazarda ayrı-seçkiliyə səbəb ola bilər. Bu, rəqabət prinsipini pozur. Məsələn, xüsusi vergi güzəşti, dövlət sifarişi yaxud lisenziya tələblərindən kənarlaşma kimi imtiyazlar ədalətli olmayacaq.

Bir şirkətin haqsız rəqabət praktikalarından zərərçəkən istehlakçı və ya rəqib sahibkar, bunu rəqabət orqanına şikayət edə bilər. Şikayət, yazılı formada sübutlarla (məsələn, müqavilələr, qiymət cədvəlləri, reklam materialları və s.) birlikdə təqdim edilə bilər. Orqan bu şikayəti araşdırmalı və qanun pozuntusu aşkarlanarsa, müvafiq tədbirlər görməlidir.

Rəqəmsal dövrün imkanları sayəsində şirkətlər bazar payı, qiymət dinamiki haqda məlumatları tez-tez paylaşır. Bu, bəzən kartelləşməyə yol aça bilər, çünki rəqiblər bir-birinin strategiyasını asanlıqla proqnozlaşdırır.

Azərbaycan müstəqillik əldə edəndən sonra bazar iqtisadiyyatı keçidində antiinhisar qanunlar formalaşdırdı. 1993-cü ildə “Rəqabət haqqında” ilk qanuni aktlar yarandı, daha sonra yenilənərək Rəqabət Məcəlləsi təsdiqləndi. Bu, sovet planlı iqtisadiyyatından azad bazar iqtisadiyyatına keçidin nəticəsidir.

Sahibkarlar bəzən müqaviləyə şərt yazırlar ki, ‘müştəri rəqib şirkətdən mal almasın’ və ya ‘xidmət yalnız bizdən alınsın’. Bu, digər şirkətlərin bazara girişini məhdudlaşdırırsa haqsız rəqabətə gətirib çıxarır.

Bir çox hallarda cərimələrlə kifayətlənilir. Bəs daha ağır nəticəli kartel və ya inhisar pozuntusu olduqda şirkət rəhbərliyi cinayət məsuliyyətinə cəlb oluna bilərmi?

Dövlət bazara müdaxilə edərkən mümkün qədər minimal müdaxilə edərək sərbəst rəqabəti dəstəkləməlidir. Yəni hər məsələdə şirkət fəaliyyətinə qarışmaq liberal iqtisadi prinsiplərə ziddir. Sadəcə inhisarçılıq və ya haqsız rəqabət praktikasına qarşı ölçü götürülməlidir.

Dövlət proteksionist siyasət apararaq idxal rüsumlarını yüksəldir, yerli istehsalçıya vergi güzəşti təqdim edir. Bu, yerli istehsalçını qoruya bilər. Eyni zamanda rəqabətin qlobal səviyyədə azalmasına və istehlakçıların daha baha mallar almağına səbəb olur.

Təbii inhisar o sahələrə deyilir ki, orada infrastrukturun təkrarlanması iqtisadi cəhətdən səmərəsizdir (məsələn, dəmiryolu xətləri, elektrik-nəqli xətləri). Bu sektorlarda rəqabət az və ya yoxdur, dövlət tənzimləməsi vacibdir. Məsələn, enerji paylama şəbəkəsi bir şirkətə məxsus ola bilər, çünki paralel şəbəkə qurmaq baha və qeyri-məntiqlidir.